A CULTURA DA AUGA. OS LAVADOIROS EN COMBARRO.

OS LAVADOIROS EN COMBARRO. Lavadoiro Chancelas.

Relacionada cos lavadoiros é a decisión adoptada pola Corporación Municipal de Poio en febreiro de 1948, cando “acuerdan publicar unos bandos prohibiendo terminantemente utilizar las fuentes de Combarro como lavadero, advirtiendo que los contraventores serán severamente sancionados”.
No ano 1954, «adxudícase a Celestino Pérez Couselo, a construción das obras de cantería no lavadoiro de Chousa, incluído o traslado e reconstrución da ponte situada en dito lugar. A obra de albanelería é dada a Enrique Freire Solla». Neste mesmo ano adxudícase a obra da fonte e lavadoiro cuberto de Sidrás.
Así mesmo, en Chancelas, no ano 1957 fanse obras na fonte e dótase de lavadoiro cuberto.
Moitas destas construcións teñen hoxe un uso moi limitado, fundamentalmente empréganse, algúns deles para lavar pezas, non de roupa, e si téxtiles tales como alfombras. Por certo, este labor que era exclusivo das mulleres, “algunhas” veces xa vai sendo compartido cos homes.
·
Texto: Andrés Dacosta.
·
Foto Antiga: Lavadoiro Chancelas 1956-1957. Arquivo da Deputación de Pontevedra.
Foto Actual: Lavadoiro Chancelas 2021. Andrés Dacosta.

Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Combarro. Arquitectura. Casa con sobrado.

Imagen
O soporte do balcón resólvese con varias solucións constructivas. Explicárono moi ben Francisco Guerra, no seu traballo de fin de carreira (Combarro, exemplo de construccións populares, 1987), e Manuela Constantino na súa “tesi di laurea”, defendida no Instituto Politécnico de Turín (Ipotesi dei conservazione e valorizzazione dell’architettura vernacolare in Galizia: il caso studio dei Combarro, 2010). Os chans dos balcóns, de lousas de granito, son soportados por canzorros, por ménsulas encaixadas no muro da vivenda ou por medio de trabes de pedra que descansan, á súa vez, sobre columnas. Con esta última solución xorden os “soportáis”, que, cos balcóns, dotan a Combarro dun particular tipismo. No noso caso non son moi amplos, pois apenas superan o metro de anchura, outra expresión máis das limitacións espaciais do pobo. Isto fai que os soportáis funcionen aquí máis como lugares de acubillo e protección das entradas das casas ante as inclemencias do tempo que coma espazos habituais de
Leer más
Imagen
A Asociación A Solaina de Combarro organiza, con motivo do 50 Aniversario da Declaración de Combarro como Conxunto Histórico, unha actividade cultural, baixo o título xenérico de "O Plano Artístico de Combarro de Francisco Guerra (1994)". Ten como finalidade recordar a publicación do referido Plano artístico en 1994 e salientar a relevancia cultural do mesmo. Esta actividade contará con dous actos. O primeiro terá lugar o venres 20 de maio ás 8 da tarde, no local da Comunidade de Montes Rega dos Agros de Combarro. Consistirá nunha "Conferencia Conmemorativa: O valor cultural do Plano «Reconstrucción do Porto de Combarro a principios do Século XX». Nela participarán o propio Francisco Guerra Penas, autor do Plano; Felipe Senén López, arqueólogo e museólogo, que fora director do Museo Arqueolóxico de San Antón da Coruña entre 1975 e 1996, e Carlos Valle Pérez, doutor en Historia da Arte e Académico, quen foi director do Museo Provincial de Pontevedra desde 1987 a 2018. O a
Leer más

“Conservas de Combarro”

Imagen
Tamén se desenvolveron aquí a industria de salgadura e de conservas. En 1942, José Malvar Corbal e Vicente López García Mosquera foron autorizados a abrir unha fábrica de peixes e mariscos, que funcionou ata mediados da década de 1960 e comercializou a marca Conservas Combarro. O pintor Carlos Maside deixounos en 1952 un exquisito testemuño artístico da mesma, no que vemos as mulleres do pobo traballando na fábrica. "Guía turística do Conxunto Histórico de Combarro", Rafael Vallejo Pousada. Fotos: Mulleres na fábrica de Combarro. 1952. Carlos Maside. Óleo. #conxuntohistoricoartistico #pedra #mar #arte #patrimonio #combarro #riasbaixas #riadepontevedra #poio #marisqueo #conservas
Leer más