Ayuntamiento Constitucional de Poyo y Combarro en 1835-1837.

Ayuntamiento Constitucional de Poyo y Combarro en 1835-1837.

A conformación como parroquia inicia unha cuarta fase da historia do pobo. A terceira, previa, de dúas décadas de duración, vén marcada pola creación do Ayuntamiento Constitucional de Poyo y Combarro en 1835-1837. O estado liberal español acabou, no primeiro terzo do sécula XIX, co poder señorial dos mosteiros. As antigas xurisdicións e cotos de orixe medieval foron suprimidos, do mesmo xeito que os conventos. Desta forma, cando en 1835 foi decretada a vixente división municipal, o antigo Coto de Poyo y Puerto de Combarro foi convertido en municipio, que herdou dita denominación, como vemos no selo e nas actas do flamante Concello.
Este é un feito pouco coñecido. Pero durante unha vintena de anos, o actual municipio de Poio foi Concello Constitucional de Poio e Combarro, ao que se incorporaron as parroquias de Samieira, Raxó e San Salvador de Poio, ademáis da de San Juan, á que pertencía entón este pobo.
Cando aquilo sucedeu, en 1837, a actual parroquia de Combarro tiña o redor de 1.200 habitantes, un 30 por 100 do total municipal (4.011). En 1792, a efémera parroquia de San Sebastián contaba con 300 “veciños” (isto é, uns 1.040 habitantes) segundo Josep de Lastra, o “Xuíz e Xustiza Ordinaria nesta Xurisdición de Combarro”. En 2016 viven no porto de Combarro 1.270 habitantes; na parroquia, 1849 (ainda que na práctica hai máis pola proliferación de segundas vivendas nas tres últimas décadas). Que só conte co 10,9 por 100 da poboación do municipio de Poio débese a que esta basculou durante o século XX e principios do XXI cara os arredores de Pontevedra, de modo que San Salvador concentra agora case o 43 por 100 do total (16.901).

"Guía turística do Conxunto Histórico de Combarro", Rafael Vallejo Pousada.

Foto: Selo do Concello Constitucional de Poio e Combarro, 1847. Arquivo Municipal de Poio.




Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Combarro. Arquitectura. Casa con sobrado.

Imagen
O soporte do balcón resólvese con varias solucións constructivas. Explicárono moi ben Francisco Guerra, no seu traballo de fin de carreira (Combarro, exemplo de construccións populares, 1987), e Manuela Constantino na súa “tesi di laurea”, defendida no Instituto Politécnico de Turín (Ipotesi dei conservazione e valorizzazione dell’architettura vernacolare in Galizia: il caso studio dei Combarro, 2010). Os chans dos balcóns, de lousas de granito, son soportados por canzorros, por ménsulas encaixadas no muro da vivenda ou por medio de trabes de pedra que descansan, á súa vez, sobre columnas. Con esta última solución xorden os “soportáis”, que, cos balcóns, dotan a Combarro dun particular tipismo. No noso caso non son moi amplos, pois apenas superan o metro de anchura, outra expresión máis das limitacións espaciais do pobo. Isto fai que os soportáis funcionen aquí máis como lugares de acubillo e protección das entradas das casas ante as inclemencias do tempo que coma espazos habituais de
Leer más
Imagen
A Asociación A Solaina de Combarro organiza, con motivo do 50 Aniversario da Declaración de Combarro como Conxunto Histórico, unha actividade cultural, baixo o título xenérico de "O Plano Artístico de Combarro de Francisco Guerra (1994)". Ten como finalidade recordar a publicación do referido Plano artístico en 1994 e salientar a relevancia cultural do mesmo. Esta actividade contará con dous actos. O primeiro terá lugar o venres 20 de maio ás 8 da tarde, no local da Comunidade de Montes Rega dos Agros de Combarro. Consistirá nunha "Conferencia Conmemorativa: O valor cultural do Plano «Reconstrucción do Porto de Combarro a principios do Século XX». Nela participarán o propio Francisco Guerra Penas, autor do Plano; Felipe Senén López, arqueólogo e museólogo, que fora director do Museo Arqueolóxico de San Antón da Coruña entre 1975 e 1996, e Carlos Valle Pérez, doutor en Historia da Arte e Académico, quen foi director do Museo Provincial de Pontevedra desde 1987 a 2018. O a
Leer más

“Conservas de Combarro”

Imagen
Tamén se desenvolveron aquí a industria de salgadura e de conservas. En 1942, José Malvar Corbal e Vicente López García Mosquera foron autorizados a abrir unha fábrica de peixes e mariscos, que funcionou ata mediados da década de 1960 e comercializou a marca Conservas Combarro. O pintor Carlos Maside deixounos en 1952 un exquisito testemuño artístico da mesma, no que vemos as mulleres do pobo traballando na fábrica. "Guía turística do Conxunto Histórico de Combarro", Rafael Vallejo Pousada. Fotos: Mulleres na fábrica de Combarro. 1952. Carlos Maside. Óleo. #conxuntohistoricoartistico #pedra #mar #arte #patrimonio #combarro #riasbaixas #riadepontevedra #poio #marisqueo #conservas
Leer más