A CULTURA DA AUGA. OS LAVADOIROS EN COMBARRO.

OS LAVADOIROS EN COMBARRO. Lavadoiro de Chousa.

A faena comezaba no intre en que se enchía a bañeira de zinc coa roupa, para decontado poñela enriba do mulido na cabeza. O extraordinario equilibrio que esta manobra producía permitíalle a muller ter as mans libres para cargar, aínda máis, moitas veces con algunha criatura ou con calquera outra carga.

O labor propiamente dito de lavado principiaba coa separación da roupa branca da de cor. Logo as lavandeiras poñían a roupa branca na coada (bogada). Cando a roupa estaba ben empapada, procedían ao enxaboado e a unha exhaustiva frega. A roupa tamén se batía contra o lavadoiro para unha maior limpeza.
As pezas de roupa branca debían ter un tratamento ben diferenciado, era preciso que estiveran ben enxaboadas para poder botalas a clareo nas silveiras máis próximas ou enriba das herbas.
Vimos de referir brevemente o proceso, podemos dicir mecánico do lavado da roupa, no entanto no debemos esquecer que para levar a cabo esta tarefa, as mulleres que ata comezos dos anos cincuenta, moitas delas ían descalzas, facíana axeonlladas con vento, auga, sol, humidade, frío e que co tempo, máis cedo que tarde, producía padecementos de reumatismo, e por todo isto podemos afirmar que neste período eran case sinónimos lavadoiro e sabañóns (frieiras).
·
Texto: Andrés Dacosta.
·
Foto Antiga: Lavadoiro de Chousa 1950-1960. Arquivo da Deputación de Pontevedra.
Foto Antiga: Lavadoiro de Chousa 1969. Arquivo da Deputación de Pontevedra.
Foto Actual. Lavadoiro de Chousa 2021. Andrés Dacosta.





Comentarios

Entradas populares de este blog

“Conservas de Combarro”

Combarro. Arquitectura. Casa con sobrado.